Don DeLillo’nun Cosmopolis’inden

«(…) Borsa denilen pazarın üstünü örten gök kubbenin altında sayılar ve tablolann insanların ışıklı birimlere indirgenmiş, gelişigüzel bir şekilde harcadıkları enerjinin duyarsız bir biçimde yan yana sıkıştırılmış görüntüsüne benzediklerini ileri sürmek bir işe yaramıyor. Aslında sürekli hareket halinde olan veriler ve yaydıklan ışıklar yaşamsal sürecin bir başka görünümünü sunmaktadır. Bunlar 0/1 konumuna indirgenmiş günümüz dünyasında tamamıyla elektronik bir biçim kazandırılmış alfabeler ve sayısal sistemlerle çekilen etkileyici bir söylev, gezegenimiz üstünde yaşayan milyonlarca insanın en önemsiz hareketlerini bile tanımlayan sayısal bir dayatmadır. Bunlar biyosfere özgü bir atılım olarak da nitelendirilebilir…»

«…Yunancada bunu ifade eden bir sözcük var: christmatikos yani para kazanma sanatı. Ancak sözcüğe biraz esneklik kazandırıp güncel duruma uyarlamak gerekiyor. Çünkü para denen şey başka bir şeye benzemeye başladı. Servet yalnızca bir servete benzemeye başladı. Para da tıpkı resim gibi eskiden sahip olduğu o anlatma yeteneğini yitirdi. Para kendi kendisiyle konuşmaya başladı.»

«Önümüzden hızla akıp geçen yazıları okumakta zorluk çekiyor olmamızın bir önemi yok. Önemli olan hızın kendisi. Bu yazılann hiç durmadan yenilenmesinin ve öteki uçta silinip gitmelerinin hiçbir önemi yok. Önemli olan sıçrama yapmak, gelecek. Biz bir haber akışına tanık olmaktan çok gözümüzün önünden hızla akıp gittiği için okuyamama alışkanlığı edindiğimiz kutsal bir haber gösterisine tanık oluyoruz. Bürolardaki, evlerimizdeki, arabalanmızdaki küçük ekranlar bir tür tapınma nesnelerine dönüşüyor ve şaşkın kalabalıklar bir araya geliyor… Bu hiç durmak bilmiyor mu? Tabii ki hayır… Hem neden dursun ki?»